نشست موسسان «شورای ملی صلح» با هدف ایجاد، تحکیم و تقویت مبانی صلح در ایران ، جلوگیری از برخورد نظامی با ایران ،لغو هرگونه تحریم علیه ایران و جلوگیری از تشدید آن ،پایان دادن به شرایط نه صلح و نه جنگ تشکیل شد.
این شورا صرف نظر از موسسان آن ،ماموریت دارد تا تلاش برای گذار از شرایط «نه صلح و نه جنگ» و منازعه به وضعیت صلح پایدار، ترویج و تقویت فرهنگ انساندوستی، صلحطلبی و حقوق بشر در ایران ،بسیج کلیه منابع و امکانات برای ایجاد و تحکیم صلح ،حمایت از شخصیتهای حقیقی و حقوقی صلحطلب ، همکاری با صلحخواهان جهان برای جلوگیری از تحمیل جنگ، از سوی دو طرف منازعه، به ملت ایران ،و تلاش برای ایجاد همگرایی و ائتلاف بین نیروهای اجتماعی صلحطلب ایران، مخالف جنگ افروزان داخلی و خارجی را در دستور کار قرار دهد.
شیرین عبادی رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل در نشست موسسان این شورا گفت:«آیا صلح به معنای نبود جنگ است؟ یعنی اگر کشوری مستقیما «درگیر جنگ نباشد باید معتقد باشیم که مردم آن در صلح بهسر میبرند؟» عبادی با پاسخ نه به این سوالها گفت که این تعریف از صلح مربوط به چند قرن قبل است. در قرن 21 باید صلح بهگونهای دیگر تعریف شود.
عبادی در ادامه گفت: «آیا تفاوت میکند که کودکی در اثر عدمدسترسی به بهداشت و واکسیناسیون فوت کند یا در اثر خمپاره؟ آیا تفاوت میکند که فردی به علت نوشتن یک مقاله انتقادی از حکومتی سالها پشت میلههای زندان عمرش را تلف کند یا اسیر دست دشمن خارجی شود. زندان، زندان است فرقی نمیکند. آیا جان دادن در گوشه خیابان به علت فقر تفاوت دارد با کشته شدن در اثر موشکهای دشمن؟ وقتی به اینگونه مسائل بیندیشیم متوجه خواهیم شد که صلح به معنای نبود جنگ نیست بلکه صلح عبارتست از مجموعه شرایطی که انسان بتواند با آزادی و با حفظ کرامت انسانی خود زندگی کند.»
او برای تایید سخنانش به سرنوشت کشور همسایه ایران یعنی عراق اشاره کرد: «جنگ در عراق سالها قبل از حمله نظامی به آن کشور آغاز شده بود. حدود 10 سال عراق در تحریم اقتصادی بود و طبق آمارهای منتشره بیش از یک میلیون کودک کمتر از پنج سال به علت عدمدسترسی به شیر خشک و دارو از بین رفتند. جنگ از سالها قبل بلای جان مردم عراق شده بود و البته تهاجم نظامی وضعیت آنان را بدتر هم کرد.»
عبادی در ادامه به وضعیت ایران کنونی پرداخت، بنابراین با اشاره به این مطلب که پیروزی انقلاب اسلامی در ایران پیروزی افرادی بود که از نابرابریها و بیعدالتیهای اجتماع در رنج بودند، گفت، اکنون با گذشت سه دهه از آن تاریخ شاهد هستیم که طبق آمارهای دولتی بیش از 10 میلیون نفر زیر خط فقر زندگی میکنند یعنی از هر هفت ایرانی یک نفر با روزی کمتر از یک دلار زندگی میکند. این گفته مقامات رسمی حکومت است و به عقیده کارشناسان میزان فقر در اجتماع بیش از این هم هست.
بالا بودن درصد بیکاری و عدمتناسب دستمزدها و مخارج زندگی باعث فرار مغزها شده است که طبق آمار یونسکو، ایران بیشترین درصد فرار مغزها را دارد و متاسفانه تحریم اقتصادی باعث تشدید این وضعیت نیز خواهد شد.
مسئله حقوق بشر در ایران موضوع دیگری بود که عبادی به آن اشاره کرد: «در حالیکه دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بینالمللی حقوق مدنی – سیاسی و کنوانسیون بینالمللی حقوق اقتصادی – اجتماعی پیوسته است و پایه و بنیان این کنوانسیونها بر منع هر نوع تبعیض براساس جنسیت، مذهب، قومیت و غیره است. اما میبینیم در قوانین تبعیض بر اساس جنسیت داریم. فرضا شهادت دو زن معادل با شهادت یک مرد است در دادگاه و همچنین تبعیض بر اساس مذهب داریم. در تهران بزرگ که بیش از 12 میلیون جمعیت دارد تاکنون حتی یک مسجد برای اهل تسنن ساخته نشده است. اقوام ایرانی غیرفارسی زبان از قبیل ترک، کرد، بلوچ و عرب بر خلاف قانون اساسی نمیتوانند زبان مادری خود را در مدارس تدریس کنند و بسیاری مسائل دیگر. و جالبتر آنکه یکی از موکلان ما به علت تشکیل سازمان دفاع از حقوق بشر در کردستان به fggt تحمل 10 سال حبس در مرحله بدوی محکوم شده که امیدواریم در مرحله تجدیدنظر شاهد رای عادلانهای باشیم.
براین اساس او گفت که در چنین شرایط و اوضاع و احوالی صلح در ایران با تعریف صحیح آن- صدمه خورده است و بایستی برای داشتن جامعهای با صلح پایدار و خروج از شرایط نه جنگ و نه صلح کوشش کنیم. عبادی در ادامه با تاکید بر این مطلب که ما نه تنها با حمله نظامی و یا بمباران ایران مخالف هستیم بلکه مخالفت خود را با تحریم اقتصادی ایران نیز اعلام میکنیم، دلیل آن را چنین توضیح داد، چراکه باعث گسترش فقر در ایران خواهد شد. عبادی در ادامه نهتنها بر این موضوع تاکید کرد که او و دیگر صلحطلبان ایرانی تمام تلاش خود را برای جلوگیری از جنگ به کار خواهند برد، بلکه گفت که کوشششان معطوف به این موضوع نیز خواهد بود که صلحی پایدار برای ایران ایجاد کنند.